تاریخچه قلیان
شنبه, ۲۵ مهر ۱۳۹۴، ۱۲:۳۹ ق.ظ
قلیان وسیله‌ای آبی است برای کشیدن تنباکو که در خاورمیانه٬ آسیای مرکزی و شمال آفریقا متداول است. قلیان توسط ایرانیان و هندی‌ها اختراع شد.[نیازمند منبع] در فارسی به صورت قالیان و غلیان نیز ثبت شده و گاه نارگیلی نیز نامیده شده‌است. در افغانستان به کل مجموعه قلیان، چلم نیز می‌گویند. در کشورهای عربی به نام شیشه و نارجیلة معروف است و در شبه قاره به حقّه معروف است. قلیان برای استفاده از دود حاصل از تماس زغال گداخته و تنباکو است که به این عمل «کشیدن قلیان» می‌گویند.
ساختار قلیون >>>>
قلیان به صورت سنتی از چندین جز تشکیل شده که در دانشنامه ایرانیها چنین ذکر شده‌اند.
- بادگیر
- آتشدان؛ محل قرارگیری تنباکو و ذغال.
- تنه یا میانه که می‌تواند فلزی باشد یا از چوب ساخته شده باشد.
- میلابٔ
- نی پیچ یا شلنگ
- کوزه (یا قُلک) که منبع آب است و می‌تواند به اشکال مختلف باشد از جمله به شکل نارگیل، یا به شکل ساده. جنس آن نیز می‌تواند فلز، سفال، شیشه یا کریستال و یا برنج باشد.
ناصرالدین شاه در حال کشیدن قلیان
در ایران انواع تنباکو مانند تنباکوی بنیاد، برازجان، کاشان، بوشهر
و غیره وجود دارد که بیشتر آنها به نام شهرهایی است که تنباکو در آنجا کشت
می‌شود. همچنین در دهه‌های اخیر تنباکو با طعم‌های میوه‌ای نیز به بازار
عرضه می‌شود که به صورت صنعتی تولید می‌شوند. طبق بررسی‌های به عمل آمده
قلیان اگر با تنباکوهای میوه‌ای (توتون‌هایی که به روش شیمیایی به عمل آمده
و دود آن بوی میوه می‌دهد) به عمل آمده باشد خطرناک و ضرر آن از ضرر سیگار
بیشتر است.چون دودی که وارد ریه می‌شود دودی است که محصول مواد شیمیایی می‌باشد.
